Sevgili Burak Akkul çok şahane bir tweet yazmış 1 Kasım 2014'te. Çok hoşuma gitti.
Burada da yazılı dursun:
"Hayat size yakın süre içinde iyi ve kötü davranabilir.. Ve genelde, üzerine gittiğiniz türde devam etme eğilimindedir.. İyiye coşun!"
Noktasına virgülüne kadar aynen böyle. Çok sevdim! İyiye coşmak lazım hakikaten. Nasıl olur demeyip, yolunu bulup, yapmak lazım. Denemesi bedava…
(Burak Akkul'a da buradan sevgilerle efenim 
)
Hazel
6/11/2014
05:36
Bazen ısrarla da olsa, istemeyerek de olsa, koşa koşa dört nala da olsa değelim birbirmizin hayatlarına.
Korkmadan!
İyi ya da kötü izler bırakalım birbirimize, bizi büyütsün diye, güçlendirsin diye, küçültsün, zavallılaştırsın diye.
Her duyguya ihtiyacımız var.
Çekinmeden ateşlere de atalım kendimizi, çivi gibi sulara da. İşte o zaman yanmak da bizim donmak da. Uzaktan olmaz.
Yıllar sonra birini hatırlayınca kaşlarını çatabilir ya da gülümseyebilirsin. İkisi de sana ait, korkma.
Ve lütfen korkmadan yaşa…
Hazel
6/9/2014 – İstanbul
00:45
Ayrıldık diye üzülmüyorum. Bak gördün mü? Yine yanlış anladın beni.
Ayrılık doğal, olası, katlanılası birçok acı gibi.
Ama giderken alelacele, özensizce sıraladığın sözler, doğal görünmek adına hani.
Sonra "ters yöne gidiyorişte bizim hayatlarımız" der gibi yanımdan geçip gidişin.
Tamam git, dedim ya doğal, olası, katlanılası birçok acı gibi.
Ama giderken o özensizce alelacele bakışın darbe gibi, devrim gibi.
Sen daha on adım uzaklaşmamışken, daha yalnız kaldığımı anlayamamış belki yavaş yavaş sindirecekken, darbe yapışın, içime yalnızlığın tanklarını, askerlerini salışın! Sence de biraz ağır olmadı mı?
22 Mayıs 2012
Bembeyaz bir kağıda ilk satırı yazmak zordur. İlk cümlen, ilk satırın yamuk olursa, bir alt satırı düzeltmek için iki satır arasında anlamsız ve çirkin bir boşluk bırakmak zorunda kalırsın ya da düzeltmek yerine bütün satırları yamuk yazmaya devam edersin. Ve yine sayfa başında, sonunda o anlamsız, çirkin boşlukla göz göze gelirsin. Göz kırpar sana.
Şimdi dön ve hayatına bak. Yukarıdaki cümleler birer ayna.
Başlangıçların bembeyaz bir kağıt diye düşün ve onları dümdüz ve düzlüğüyle birlikte "asil" bir satırla yap. Sonrakiler kendiliğinden inci gibi olsun. Hem o zaman üzülmezsin. O anlamsız ve çirkin boşluğun hayatındaki adı: üzüntü, terk ediş, hüsran…
Her şeyin düzgün gitmesi ilk satırında, doğru atılmış bir adımında aslında. Sakın unutma.
hzl'11
http://hazelimsii.blogspot.com/2011/12/bembeyaz-bir-kagda-ilk-satr-yazmak.html